Specyfika stosowania definicji legalnej „beneficjenta” na potrzeby realizacji polityki spójności w Polsce

The implementation of cohesion policy remains connected to the application of both EU and national rules. On their basis, public funds are transferred for the implementation of specific projects. The entity that obtains such a financial support is called the “beneficiary” of the funds granted. However, such status may be obtained only by selected entities that meet certain conditions clearly indicated in the legal provisions introduced by both the EU and national legislators. The provisions of the Act on the principles of implementation of programs introduced their own legal definition of a “beneficiary”, using in this respect a reference to specifically indicated provisions of the EU regulation. This, however, raised doubts as to the advisability of introducing references to these EU provisions in national regulations. The more so as the provisions of EU regulations may also directly grant certain subjective rights. The introduced legislative structure requires the use of specific legal definitions, which have an impact on the scope of application and interpretation of the applicable provisions. In practice, it was possible to modify the solutions for financing the cohesion policy in the regulations adopted for the next programming period of the EU budget. The Polish legislator, however, copied the earlier legal structure. As a result, the observations made earlier remain still current.Wdrażanie polityki spójności jest związane ze stosowaniem zarówno prze-pisów unijnych, jak i przepisów krajowych. Na ich podstawie przekazywane są środki publiczne na realizację określonych przedsięwzięć (projektów). Podmiot, który uzyskuje takie wsparcie finansowe, nosi nazwę „beneficjenta” korzystającego ze środków udzielonego dofinansowania. Taki status mogą jednak uzyskać tylko wybrane podmioty, które spełniają określone przesłanki, wyraźnie wskazane w przepisach prawnych wprowadzonych przez ustawodawcę zarówno unijnego, jak i krajowego. Przepisy ustawy o zasadach realizacji programów wprowadziły własną definicję legalną „beneficjenta”, stosując w tym względzie odesłanie do konkretnie wskaza-nych przepisów unijnego rozporządzenia. To wywołało jednak wątpliwości dotyczące celowości wprowadzania w krajowych uregulowaniach odesłań do tych przepisów unijnych. Tym bardziej że przepisy rozporządzeń unijnych mogą również bezpośrednio przyznawać określone prawa podmiotowe. Wprowadzona konstrukcja legislacyjna wiąże się z koniecznością posługiwania się określonymi definicjami legalnymi, które nie pozostają bez wpływu na zakres stosowania i wykładnię obowiązujących przepisów. W praktyce istniała możliwość zmodyfikowania rozwiązań dotyczących finansowania polityki spójności w przepisach przyjmowanych na kolejny okres programowania unijnego budżetu. Polski ustawodawca powielił jednak wcześniejszą konstrukcję prawną. W efekcie poczynione spostrzeżenia pozostają wciąż aktualne